De buiskap is klaar!

De nieuwe vaste buiskap voor de Old Vic is klaar. Buitenkant geverfd met 3 lagen Epifanes Mono-Urethane en binnen met 3 lagen creme-witte hooglans acryl verf. De ramen zijn van 6mm acryl ( gegoten kwaliteit ) geplakt met dubbelzijdig plakband en daarna afgeschroefd met RVS parkers.
Ook heb ik gelijk twee teak handgrepen gemonteerd en een teak lijst waarop de giek kan rusten tijdens op en aftuigen.

Deze winter blijft de kap nog even in de schuur omdat de boot op de wal staat, klem tussen de andere boten en de kap nu dus niet makkelijk is te plaatsen. Na tewaterlating is hij makkelijk met een paar bouten en schroeven  te monteren tegen een rubber rand ( gemaakt van tocht-isolatie band ) en eventueel weer te demonteren.

Ik ben blij met het resultaat; de kap is licht ( je pakt hem zo op ), sterk ( je kunt erop zitten en staan ) , het uitzicht is door de ruime heldere acryl ruiten uitstekend en het is zeer functioneel ( extra handgrepen en gieksteun ). Of je het mooi vind is een kwestie van smaak ( zonder is en blijft mooier ) , maar ik vind het zeker niet lelijker als een normale stoffen kap.

Verder met de vaste buiskap

Na veel schuren en plamuren is de kap schilderklaar.
Ik heb lang getwijfeld over een 2-comp DD-lak, maar uiteindelijk toch gekozen voor een 1-comp systeem. Een DD-lak werkt perfect, maar je moet voldoende temperatuur en ventilatie hebben voor een goed resultaat, daarbij is het lastig relatief kleine hoeveelheden goed af te meten en gooi je dus veel verf weg bij zo'n relatief klein oppervlak. Het is intussen herfst, dus buiten schilderen is te koud en binnen in huis werken met DD-lak is vanwege de stank niet te doen.
Ik heb nu gekozen voor Epifanes Mono-Urethane; een erg goed werkende 1-component verf die uiteindelijk na voldoende doorharding behoorlijk krasvast blijft. Omdat verse epoxy-lagen nog wel eens hechtingsproblemen geven heb ik eerst goed geschuurd, dan een laag Epifanes Multi-Marine Primer gebruikt, vervolgens weer geschuurd en nu zit de eerste laag Mono-Urethane erop, Bordeaux-rood in dezelfde kleur als de romp van de Old Vic.

NB ik schilder i.v.m. temperatuur en stof overigens wel binnen, zodat de lak goed kan doorharden tussendoor. Er zijn zeker nog 2 lagen nodig en mijn ervaring is dat je beter wat langer kunt wachten tussen de lagen ( en dan wel licht moet opschuren ) omdat dan de uiteindelijke totale verflaag wat sneller hard wordt.

Het oude werfplaatje

Jachtwerf Victoria
C.N.P.Vader
Alkmaar.Holland
1968    2806

Een beetje " vaderlandsche historie "  is het wel; zo'n Victoire 28 !

Tekening van een Victoire 28 s-spant (voor 1970)

Versterken van de vaste buiskap

De vaste buiskap is nu voldoende vormvast, maar nog niet sterk genoeg op op te staan of zitten.
Daarvoor komt er een een verdikte rand aan de achterzijde, die functioneert als spant. Ik maak deze met stukken pijpisolatieschuim van de bouwmarkt, die ik om de achterzijde van de buiskap klem.
Eerst de kopse kant nog eens dik in de epoxy zetten, dan de pijp isolatie er overheen schuiven en vervolgens alles aflamineren met 3 lagen glasweefselband en epoxy.
Met hierna nog wat schuur en plamuurwerk wordt het zodoende een mooie afgeronde sterke rand, die veel extra sterkte geeft aan de buiskap.

Op de foto zie je dat ik een extra spandraad heb gebruikt om de kap iets meer voorspanning te geven. Dat maakt alles nog wat sterker als het is uitgehard. Bij definitieve montage buig je dat makkelijk weer een beetje naar buiten om het passend te monteren.
Ook zie je een hardhouten dwarsbalkje gemonteerd in het midden van de kap. Dit wordt de gieksteun, waarop je de giek kunt laten zakken en vastzetten tijdens het strijken van het grootzeil. Dit balkje is zorgvuldig pasgemaakt op de ronding van de kap en functioneert nu als extra versterking. Straks wordt deze weer gedemonteerd en verder afgewerkt, maar niet geschilderd of gelakt.
Na het schilderen van de kap wordt hij weer gemonteerd, kaal om te kunnen vergrijzen. Later worden er ook nog twee kale teak handrailingen van 60cm gemonteerd links en rechts op de kap.

Verder bouwen aan de vaste buiskap

Intussen is ook de binnenzijde van de kap bekleed met glasmat en epoxy en blijft alles vormvast zonder bouwmal.  Tijd voor een tweede keer passen op de boot.

De aansluiting heb ik nog wat bijgewerkt, maar nu past alles netjes. De kap zal worden vastgezet met twee keer twee RVS M8 slotbouten aan beide zijkanten door de kajuitwand en met vier RVS schroeven aan de voorzijde van de waterkering. Daardoor zit hij nagenoeg onwrikbaar vast, maar blijft ook vrij makkelijk demontabel voor bv onderhoud, maar ook om de mast incidenteel te kunnen strijken.
Later zal ik een rubber anti-tocht profiel plakken op de aansluitingen, zodat het geheel piep-vrij kan worden gemonteerd.
Intussen zijn de eerste schetsen van de ramen gemaakt op de kap. Een mooie belijning van deze ramen maakt straks erg veel verschil in het uiterlijk. De zichtbare tijdelijke ronde gaten heb ik erin gezaagd als handgrepen. De kap is daardoor een stuk makkelijke hanteerbaar.
De kap kan nu weer gedemonteerd worden en meegenomen naar huis voor verder afwerking.

Op de foto beneden zijn de ramen definitief uitgezaagd en nu kan er begonnen worden met afrondingen van de randen en verdere verstevigingen aan de constructie.

Het bouwen van de vaste buiskap op de Old Vic

Nadat alles was pasgemaakt en geschroefd op de boot, kon de eerste constructie van de van de vaste buiskap worden losgemaakt en vervoerd naar huis. Het geheel is voldoende vormvast, maar moet thuis wel netjes worden opgesteld zodat hij niet vervormd.
Allereerst word de kap omgedraaid zodat de binnen-naden kunnen worden vastgezet met glasband en epoxy. Daardoor ontstaat een sterkere constructie tijdens de verdere bouw.

Daarna is de kap gedraaid en is er een tweede laag buigtriplex overheen gebogen en vastgelijmd. Ik heb daarvoor PU constructielijm gebruikt, omdat deze erg goed spleetvullend is en erg weinig druk nodig heeft.
Het geheel is geschroefd op de onderlaag tijdens het lijmen. Deze zijn na uitharding weer verwijderd.
Vervolgens zijn de hoeken fors afgerond met een bandschuur machine en daarna is alles zo veel mogelijk vlak geschuurd met een excenter schuurmachine en met de hand nageschuurd.

Vervolgens is alles bekleed met glasmat en epoxy; 2 lagen 160gr keeper weefsel aangevuld met ruim voldoende 20 cm breed glasweefsel band over de naden. Het midden van de voorpanelen is niet bekleed omdat daar t.z.t.toch  de ramen worden uitgezaagd. Na uitharding gaat de overtollige glasmat eraf en kan alles worden vlak geschuurd. Dan is de buiskap voldoende sterk om de bouwmal te verwijderen. Vervolgens kan dan de binnenkant worden bekleed met glasmat en epoxy voor verdere versterking.

Een vaste buiskap op een Victoire 28

De oude buiskap op de Old Vic moet nodig vervangen worden.
Ik geef de voorkeur aan een vaste buiskap. Dat heeft vlgs mij vele voordelen:
Een goed gemaakte vaste kap hoeft nooit meer vervangen te worden (de acryl ramen blijven langdurig helder) en kost (mits zelf gemaakt) zeker niet meer als complete stoffen kap.
Je kunt er extra handgrepen op monteren, die zeer waardevol zijn bij in en uitstappen van de kuip.
Je kunt de giek erop laten steunen bij aftuigen, dat geeft een mooi stabiel houvast tijdens opbinden van het grootzeil.
Het is een permanent droge plaats, zodat je elektra en bv nacht-verlichting kunt aansluiten of hulpmiddelen monteren.

Er zijn natuurlijk ook nadelen:
De kap zit vast en kan niet opgeklapt worden. Voor mij geen probleem, ik vaar zelden met de kap naar beneden en als het erg warm is, anker ik met het anker over de spiegel. Ik maak de kap wel makkelijk demontabel, zodat hij bij incidenteel strijken van de mast niet in de weg zit.
De vormgeving is lastig mooi te krijgen. Ik bouw hem van (buig) multiplex en glas-epoxy zodat je makkelijker ronde vormen kunt toepassen. Goed gebouwd kun je zodoende ook het gewicht mooi laag houden.

Zoals alles aan een boot is ook een (vaste) buiskap een compromis. Ik wil maximale instap-ruimte en beschutting, maar ook een zo mooi mogelijk uiterlijk en minimale verstoring van de lijnen van de boot.
Daarbij moet ik ook rekening houden met de overloop op het brugdek en de aanwezige waterkeringen (bevestiging) op het dak.

Het begint met erg veel passen, meten en puzzelen. Wat kan? Wat kan niet? Welk materiaal is verkrijgbaar?
Een groot voordeel is, dat dit intussen de derde vaste buiskap is, die ik maak voor een eigen boot. Ik heb een kartonnen proefmodel gemaakt en uiteindelijk gekozen voor deze vorm en constructie.

Ik begin met het opzetten van een bouwschot met de vorm en hoogte van het dak. Deze heb ik gemaakt van 18mm goedkoop multiplex en is zo goed mogelijk uitgelijnd in de vorm van de boot. Dit bouwschot is tijdelijk en kan na de bouw worden weggegooid.
Vervolgens heb ik gekozen voor een geknikt voorpaneel van 10mm multiplex. Dit houdt verband met de aanwezige waterkeringen op het kajuitdak. Ook hier heb ik goedkoop multiplex gebruikt omdat alles uiteindelijk dik wordt ingepakt in epoxy en glasmat. In deze panelen komen de uiteindelijke ramen, zodat slechts de randen blijven zitten in de definitieve buiskap. Deze panelen worden zo goed mogelijk afgerond in lijn met het bouwschot. Wederom veel passen en meten en zagen, schaven, schuren totdat het dakpaneel mooi aansluit.
Hieronder foto's van het bouwschot en de voorpanelen.

Het dakpaneel maak ik van twee lagen 6mm  z.g. buigtriplex. Dit is triplex dat over een zijde erg makkelijk buigt en dus zonder al te veel kracht rond is te zetten over de bouwmal en de voorpanelen. In eerste instantie gebruik ik een laag, die ik schroef op het bouwschot. Voor de bevestiging aan de voorpanelen gebruik ik een moderne variant van de "stitch&glue" methode, met behulp van tie-ribs.

Hierboven een aantal foto's met het aanzicht. Nu is de buiskap nog erg hoekig en gemaakt op de maximale hoogte. Later wordt alles afgerond, komen er ramen in en kan hij eventueel nog wat worden verlaagd.

Victoire 28 artikel WK

Een aankondiging van de "nieuwe" Victoire 28 in een oude Waterkampioen. Leuk voor het archief.
Het gaat hier om het model vanaf 1970 met gescheiden kiel en roer. De Old Vic is een ouder model met roer achter de kiel en diepgang 135cm.

Solozeilen met de Old Vic, een Victoire 28

Na de eerste grotere solo-zeiltocht met de Old Vic heb ik weer veel geleerd. Ik heb in het verleden al diverse zeiljachten gehad (ondermeer een klassieke 36 voets s-spant uit 1906, Dehler 34 uit 1986, First 31.7 uit 1998) en met alle boten regelmatig solo-gezeild, waaronder op zee (ondermeer single-handed naar Kanaal Eilanden en Noord Bretagne in 2001 met mijn voorlaatste zeewaardige boot; een First 30E).
Foto's van deze First 30E genomen op de River Orwell bij Harwich en Tidemill Harbour boven aan de River Deben een aantal jaren geleden

Deze boot heb ik aan aantal jaren geleden verkocht, net voor de "krisis" omdat ik het zeilen als hoofd-hobby op een wat lager pitje wilde zetten. Overigens een schitterend varende en snelle boot, uitermate geschikt voor vlotte overtochten en stevig doorvaren op zee (ik ben daar ooit solo met NW Bf7 Stellendam mee binnen gekomen, zonder noemenswaardige problemen...behalve dan een paar 12kn surfs op de brekende golven en het idee dat je in een achtbaan zat)

De Victoire 28 heb ik gekocht om weer eens wat te kunnen zee-zeilen voor een wat lager budget (kost weinig in aanschaf en lopende kosten), voornamelijk solo (de familie heeft niet zoveel met zeilen) en af en toe een passagier (kampeer ruimte genoeg voor 2-3) en als tijdloze"bewezen" klassieker (er zijn al vele grote tochten mee gemaakt en het is gewoon een erg mooi bootje) Kortom...mijn "laatste" eigen boot.

Natuurlijk heeft ook een Victoire 28 zijn beperkingen (zoals elke boot):

Hij is niet echt snel in een kruisrak (ik werd op het IJsselmeer door vrijwel iedereen ingehaald) maar dat is in vergelijk met gemiddeld veel grotere jachten, die daardoor sowieso sneller zijn. Ook een J22 of FF650 lopen me voorbij, maar dat zijn dan ook uitgesproken "racers" waarmee ik niet graag solo met Bf 6-7 op zee zou varen.
NB: snelheid is natuurlijk betrekkelijk, opvallend is wel dat een groot deel van de andere (grotere) jachten helemaal niet zeilt, maar op de motor tegen de goven in vaart en zelfs regelmatig met de wind mee (en wat is nu makkelijker als een rolgenua uitrollen om te kunnen zeilen??)
Ook heb ik intussen wel geleerd dat ik de kruisend af te leggen afstanden niet moet onderschatten. Ik was gewend aan de First30E en die was net wat langer (9.50) veel moderner met laminaatzeilen en high-aspect fok en liep makkelijk tegen de 6kn hoog aan de wind tegen alle golven in. Overigens verging je dan horen en zien ivm de klappen op de golven, maar het liep wel erg hard kruisend, ook vergeleken met veel grotere moderne jachten.

Hij stuurt als een s-spant met voorwaarts roer; slingerig als je hem op de maximale snelheid vaart. Wel onder controle, maar het is een fabeltje dat alle klassieke s-spanten koersvaster zijn als moderne ontwerpen. Mijn oude First30E liep met een touwtje aan het roer aandewind op zee uren door, de Old Vic vaart geen meter rechtuit zonder stuurautomaat (overigens had ook mijn klassieke Abeking en Rasmussen uit 1906 dat zelfde euvel).

Manouvreren op de motor zonder schroefraam is een kleine ramp als het erop aan komt. Overigens heeft het iets jongere model Victoire 28 na 1970 een roer aan een scheg en mogelijk geen last van dit stuurgedrag.

Ook vaart de Old Vic vrij nat tegen golven in en is de buiskap geen overbodige luxe.

Sterke kanten heeft de Old Vic uiteraard ook:

Het beweegt op zee erg rustig, stampt nooit tegen golven in en voelt als een veel groter en erg veilig jacht met een hoog ballastpercentage (50%).

Binnen de mooie lage klassieke lijn is er een verassend goede accomodatie; 185 stahoogte, toilet, goede zit en slaapplaatsen voor 4 (maar dan kom je elkaar wel erg vaak tegen) en alles zit op de juiste "zeewaardige" plek.

Daarbij zeilt een Victoire gewoon erg goed en betrouwbaar, is zeker voldoende snel voor zijn lengte en met een zekere rust in het vaargedrag dat vooral solo erg lekker is. Het is in de praktijk gewoon een erg goed (Koopmans) doordacht ontwerp en daardoor inderdaad een "tijdloze" klassieker waarmee je overal kunt varen (ook een diepgang van maar 135 is wel erg handig)

Ik heb er nog geen nachten solo mee doorgevaren en zal zeker nog het een en ander moeten leren en aanpassen voordat dat allemaal lekker gaat, maar de Old Vic is zeker geschikt.

Oh ja, had ik al gezegd dat het zo'n MOOI bootje was?

Nog wat foto's:
Op de stuurautomaat op zee. De stuurautomaat is wel absoluut noodzakelijk voor solo-zeilen!

De nieuwe AIS-GPS-plotter, mijn Tom-Tommetje op zee. ERG handig dat je niet steeds binnen op de kaarten hoeft te zoeken, de stroom informatie hebt en alle zeeschepen in de buurt ziet op de kaart!

En een tevreden schipper solo op zee

Weer thuis

Zondag 5-6-2011 Voorspelling regen en NO 4-5. Rond 0700 opgestaan en alvast spullen opgeruimd en ingepakt zodat ik later (in de regen) bij aankomst in de haven lekker vlug de auto in kon laden. Vandaag een "klein stukje" terug naar Noordschans.
NB: Leuk om te merken dat het effect van ''onthaasten" op zo'n langere zeiltocht er weer is:  normaal vind ik ruim 4 uur zeilen redelijk lang (na een uurtje of twee schiet het maar niet op met rustig weer) maar na een aantal dagen met 10-12 uur op het water lijkt het ineens een kippe-eindje.

Weer met werkfok en eerste rif vertrokken om 0830 en in een vlagerig briesje langs Hellevoetsluis en de ingang van het Spui gevaren. Voor mij een van de mooiste stukjes beschut vaarwater, zeker in alle vroegte. Meer wind kwam er blijkbaar niet (?) dus het eerste rif eruit en verder rustig doorgevaren met de werkfok naar Tiengemeten.
Ik had geen zin om de genua te zetten in de regen, dus met 4.5 - 5 kn doorgevaren naar de Haringvlietbrug.
Alle boten die me intussen waren voorbijgelopen, lagen daar te wachten voor de brug...... .en ik kon er als een van weinigen onderdoor als "kleintje" van 28voet (elk nadeel heeft zo zijn voordeel), dus alle boten weer ruimschoots ingehaald en voorbijgevaren aan het begin van het Hollands Diep.

NB waarom geen rolgenua op de Victoire? Bij aanschaf zat er een zgan rolgenua plus roller op, bij nameten bleek die maar een klein beetje groter als de oude aanwezige werkfok (van rond de 17m2) en miste ik een echte grote genua voor licht weer (die past niet op een rolsysteem) die je wel nodig hebt voor deze relatief zware boot ( moderne jachten hebben relatief meer zeiloppervlak en kunnen dat stukje extra makkelijk missen, ze zijn min of meer ontworpen op rolsystemen) De nieuwe genua meet 25m2 en is daarbij wat boller als een rolgenua en geeft dus veel meer power in licht weer. In de praktijk vaar je bij een beetje meer wind (vanaf 4Bf) vrijwel altijd met de werkfok en die hijst en zakt met leuvers aan de voorstag probleemloos en is snel weggeborgen op dek met een paar zeilbanden die daar altijd klaarliggen.

Intussen was het weer droog en zonnig en kon alles mooi drogen.
Om 1300 weer in de thuishaven Noordschans, spullen ingepakt en weer naar het thuisfront in Terheijden voor een warm welkom (tjee...wat ben jij belachelijk bruin) en een lekkere douche.

Terug naar het Zuiden

Zaterdag 4-6-2011 S’morgens weer vroeg op in Marina IJmuiden alwaar ik tot de kleinste jachtjes behoor. 30-31 voet is zowat het minimum en 36-42 voet heel gewoon. Een ontbijtje in de net opgekomen zon en klaar voor vertrek om 0600.

 Nog ongeveer 55 Mijl te gaan tot Stellendam, windverwachting Bf5 N-NO, dus erg gunstig. Met werkfok en een rif vaar ik de haven uit en gelijk buiten op zee de fok uitgeboomd naar loef en met zo’n 5.5 knopen tegen de stroom in. Het loopt lekker, dus toch maar weer eens de stuurautomaat erop gezet om eens wat instellingen uit te proberen, zodat ie iets beter en rustiger stuurt. Normaal vaar je op “response-level” 5, maar dan blijft ie onrustig heen en weer trekken (en dat gebruikt veel stroom en maakt herrie) . Nu blijkt dat ie op response-level 3 en zelfs op 2 nog steeds redelijk op koers stuurt, maar ineens VEEL minder onrustig is……………..eureka! Dus gewoon met een kopje koffie onderuit genieten in de kuip en niet steeds moeten sturen.

MTC...............(?)..............Empty Sea.................("Lege Zee" dus, voor de niet Engelstaligen) .

Maar misschien toch niet zo MT?
Onderweg liggen er veel schepen voor anker. Handig is dat ik nu op mijn AIS-Plotter kan zien of zo'n schip vaart of stilligt op grote afstand. Deze lag stil, dus geen gevaar (als je er tenminste niet tegenaan zeilt)

De wind neemt echter steeds meer af en eerst gaat het rif eruit en rond 1100 de spinnaker erop. Vaartje tegen de 6 knopen en intussen stroom mee dus tot wel 7.5 knopen over de grond.  En allemaal nog redelijk te sturen door de stuurautomaat op stand 2.

Voor de mode-bewusten: het merk "Gaastra" (zie label in het zeil) was dus vroeger gewoon een zeilmakerij voordat ze met trendy kleding en schoenen begonnen.

NB: het gewone log is het ineens weer gaan doen, blijkbaar houdt de aangroei tussen het schoepen-wieltje niet zo van zout water en is het weer gaan draaien.

Voor Rotterdam is de wind intussen weer toegenomen tot 5Bf en loopt de Old Vic af en toe tegen de 7kn en wordt het toch wat te gek voor de stuurautomaat.  Dus spinnaker er weer af en verder met de werkfok op de boom aan loef en met 6 kn de Eurogeul overgestoken. Het was druk vandaag (ik heb zeker 20 schepen langs zien komen binnen een uur) , maar ik kon net overal veilig tussen door varen.

Op de foto genomen door het kajuit- raam zie je de nieuwe maasvlakte op de achtergrond. Er is daar echt een enorm groot nieuw gebied opgespoten!

Tegen 1400 aangekomen bij de uiterton van Stellendam, in een recordtijd! 50 Mijl in 8 uur is zeker niet slecht voor een 28 voeter, al waren de omstandigheden en stroom dan wel grotendeels gunstig.

En dan krijg ik in de aanloop naar Stellendam ineens bezoek! Landt op het achterdek, kijkt me scheef aan in de kuip en wandelt dan naar het voordek om eens naar de boeggolf te kijken………maar ook deze passagier lijkt zeezeilen maar niks en de vogel is weer gevlogen.

Om 1515 bij de sluis……die net om 1500 de laatste schutting had voor de vloed #@#$%&*&^. Dus maar weer eens aan de remming gelegen om te wachten, even een tukje gedaan, de boel opgeruimd, koffie gedronken, gegeten ……………….en om 2030 kon ik weer door. 

Het "laatste avondmaal" aan boord van de Old Vic deze vakantie

Samen met overigens tientallen andere jachten, die intussen waren gearriveerd van zee, kon ik de sluis in. Veel wind dwars en stroom in de sluis, dus ik maakte een kleine schuiver, maar trok de Old Vic met een spring op de motor snel weer recht.

Intussen was het het een enorme puinhoop geworden achter me in de sluis en werd ik door een 42 voeter (met boegschroef nota bene) bijna getorpedeerd en lagen er diverse volbemande jachten dwars in de sluis. Old Vic als kleinste van allemaal en geheel solo doet het blijkbaar niet zo gek. Toen de rust was wedergekeerd in de sluis ging het schutten verder goed en heb ik op de motor in de buurt van Hellevoetsluis een ankerplekje gezocht. 

Om 2200 weer op zoet water voor anker voor een (voorlopig) laatste nachtje op de rustig schommelende Old Vic. 

Motor-stress op de Waddenzee

Vrijdag 3-6-2011 Voorspelling NO 5. Vandaag via de westelijke wadden en Den Helder door naar IJmuiden; een mega-afstand en op de wadden ook nog eens stroom tegen. Dus vroeg op (0430...hoezo "vakantie") en om 0530 voor de sluis om als enige boot geschut te worden! (kom daar maar eens op op een Hemelvaartweekend!) en om 0630 buiten de voorhaven op de Waddenzee. ..........................zonder koelwater!!!!!!
De motor maakte al een raar hol geluid via de uitlaat bij het uitvaren van de sluis, en toen ik even tijd had om te kijken zag ik nauwelijks koelwater via de uitlaat komen(#$%&&^%$). Maar er was nu even geen weg terug met windkracht5 op kop en een stroom die je de zandbanken opstuurde, dus toch maar door met de motor en vlug de zeilen erop.
Wijs geworden door ervaringen gisteren, had ik nu gelijk de werkfok en een eerste rif gezet, dus was alles erg goed onder controle en de Old Vic liep voordewind met de fok aan loef stevig tegen de stroom in. De stuurautomaat kon het nauwelijks bijhouden, maar ik moest natuurlijk naar de motor kijken. Inderdaad warm (maar dat is ie normaal ook), startte gelijk maar inderdaad geen drup koelwater. Wat nu?
Terug naar de sluis tegen de wind in op een smalle geul (het was laagwater) kon je niet zeilen.en de motor weer laten lopen betekende zeker een kapotte motor.
Doorvaren over de geplande route was de veiligste optie en IJmuiden binnen zeilen tot de jachthaven was goed mogelijk als er tenminste geen mega-scheepvaart in de weg lag. Het laatste stukje op de motor zou waarschijnlijk wel gaan zonder koeling, als de motor tegen die tijd weer was afgekoeld. Een groot probleem is dat de koelwater pomp zo slecht bereikbaar is via een klein vloerluikje in de kuip. Zelfs stilligend in een haven is dat een enorme rotklus, laat staan op zee met een slingerende stuurautomaat of na een lange dag op zee s'avonds in de schemer.
Wat was er ook alweer leuk aan solo-zeilen? Gisteren 7 uur kruisen tegen rotgolven in en nu dit weer. Even een forse dip dus en de Waddenzee kon me gestolen worden.

Het zeilen ging echter voorspoedig en na veel gepieker toch maar eens naar de intussen wat afgekoelde motor gekeken. De wierpot eens opengemaakt en het water was erg bruin (?) en liep slecht weg (?) dus eerst maar eens een paar liter water doorgespoeld om te kijken of er een verstopping aan de buitenkant zat.
Met bonzend hart de motor gestart en HOERA er kwam weer water uit de uitlaat! Blijkbaar dus rommel aangezogen tegen de buitenkant van de doorlaat(?) ......Ineens werd de Waddenzee weer mooi.

Intussen zeilden we (Old Vic en schipper) tussen Texel en Den Helder richting Noordzee.

Links Den Helder met de veerboot in de verte

En rechts Texel en de veerboot voorlangs

op weg naar de veerboot-haven van Texel (met af en toe een wachttijd van 3 uur in het drukke Hemelvaart weekend)

En dan nog langs de vuurtoren bij Den Helder de Noordzee op. Dit blijft een van de mooiste zeegaten van onze kust (vind ik) en het blijft een enorm vrij gevoel met je eigen boot zo de eindeloze zee op te kunnen varen.

Vanaf de voortoren nog 30 Mijl te gaan tot IJmuiden, met een voorspelling die eindelijke eens klopte liep dat perfect voordewind langs de kust. Net voor IJmuiden nam de wind toe tot Bf 6 maar dat leverde verder geen probleem op voor de Old Vic die er met ruim 6kn goed de vaart inhield. De gehele route de werkfok op de verlengde spinnakerboom aan loef en grootzeil (soms met een rif, soms zonder) aan lij. Bij binnenkomst IJmuiden was er  geen beroepsvaart te zien, starte en liep de motor perfect en was een makkelijke ligplaats snel gevonden.

Toen douchen (het werd tijd) en spareribs met salade en friet (lekker eten werd ook weer eens tijd)  in een strandtent met uitzicht over zee (dat verveelt mij nu eenmaal nooit) ..........en zo kwam er een heel goed einde aan wat als enorme stress-dag begon.

Van Enkhuizen naar de Afsluitdijk

Donderdag 2-6-2011 Hemelvaartdag en dus een "spits" drukte aan pleziervaart. Vanuit de ankerplaats in Enkhuizen heb je dan een schitterend uitzicht op alle in en uitvarende jachten vanuit de sluis en de jachthavens. Dus een gratis botenshow, lui vanuit de kuip met een bakje koffie. Het is bijna ongelofelijk hoeveel jachten, jachtjes en grote charter-zeilvaart er dan langs komt.

En zo maar een mooi klassiek jachtj, zelfde kleur als de Old Vic. Op de achtergrond verkeer op de dijk Lelystad-Enkhuizen.

Intussen viel de wind steeds verder weg en werd het een lange luie ochtend.
Ik moest vandaag nog naar de afsluitdijk als ik "buitenom" (d.w.z.over zee via Den Helder, IJmuiden naar Stellendam) terug wilde varen. Anders werd de tijd te kort om op tijd (Zondag) thuis te komen. Het alternatief was gewoon omdraaien en weer via Amsterdam naar IJmuiden, maar dat had ik al gezien en was niet zo aanlokkelijk met alle Hemelvaart drukte bij 3 sluizen (Enkhuizen, Oranjesluizen bij Amsterdam en de Zeesluis bij IJmuiden)
Dus om 1400 toch maar de zeilen gehesen en weggevaren richting Afsluitdijk. Ik was van plan naar Kornwerderzand te varen (de sluis aan de Friese kant ) en als dat te ver zou zijn, uit te wijken naar Den Oever ( de sluis aan de Hollandse kant ). De voorspelling was W-NW 3 later 4 en buiten stond er O 2 ( fijn die voorspellingen?!) maar al snel kwam er een briesje uit NW, dus met de genua erop rustig aandewind richting Kornwerderzand. Het hele IJsselmeer lag intussen VOL met dobberende en motorende zeiljachten.
In de buurt van Stavoren nam de wind gelukkig wat toe......maar draaide ook gelijk door naar N-NE (dus pal tegen) en kon ik weer tegen de toemende klotsgolven van het IJsselmeer opkruisen. Later nam de wind nog verder toe tot 5Bf en werd het met genua en 1e rif bijna "zwaar-weer zeilen" tegen de steeds grotere klotsgolven op het IJsselmeer.

Wel weer wat geleerd: Natuurlijk had ik bij de start geen zeilpak aan (door het warme windstille weer) en bleef ik vrij lang doorvaren met de grote genua (het liep eindelijk lekker hard) , dus tegen de tijd dat de wind nog verder toenam (niet voorspeld) zette ik eerst een rif in het grootzeil i.p.v. een zeil-wissel tussen de grote genua en een kleinere werkfok (dat is meer werk en gedoe). Toen de wind echter nog meer toenam had ik geen zin meer om in de toenemende golven een natte genua te wisselen voor een werkfok (en dan moest ik ook nog mijn zeilpak aan doen en gordel aan) dus ben ik zo goed en kwaad als het ging doorgevaren tot de hoge wal om daar in iets beschutting de genua te laten zakken en verder de laatste 5 Mijl op het grootzeil te motor-zeilen naar de sluis in Kornwerderzand.
Dus in het vervolg: altijd zeilpak aan of stand-by, op tijd genua eraf en werkfok erop en dan pas reven!
NB: het is verbazend hoe goed een Victoire 28 met te veel zeil onder controle blijft, zelfs met tegenbollend grootzeil en killende genua blijft ie stabiel goed op koers doorvaren.......maar een tikkeltje minder vaart wel veel plezieriger!

Om 2030 voor anker in de baai tussen Kornwerderzand en Makkum op een rustig plekje, maar met veel wind. Ik had het wel even gehad met het "kruisen op het IJsselmeer" , ik was intussen de laatste drie dagen vrijwel geheel van Durgerdam naar Kornwerderzand gekruisd (dat is de langste afstand die je op het IJsselmeer kunt afleggen).  Morgen de Waddenzee op en een paar dagen wind mee!

van Hoorn naar Enkhuizen

Woensdag 1-6-2011 Rustig opgestaan op het stille plekje in de vroege ochtend, de Old Vic ligt er mooi bij

Het blijft een mooi stadje met veel verborgen plekjes. In een van de vele jachthavens lag een hoekje met mooie houten klassieke jachten.

Overal in Hoorn kom je karakteristieke plekjes tegen.

en tegenwoordig ook een erg modern theater aan het water. Dat ziet er erg goed uit vanaf het water, maar toen had ik geen tijd voor foto's. Deze foto's zijn vanaf de wal genomen.

In de middag weer op weg langs de kust naar Enkhuizen. Voorspelling W3-4 ( dus een relaxed tochtje met windje dwars langs de kust) maar bleek buiten op het water O 3 (dus pal tegen vanuit Hoorn). Dus grote genua erop en kruisend lang de kust naar de sluis voor Enkhuizen. De wind bleef echter vlagerig en tegen draaien en het schoot niet echt lekker op. Tegen het eind van de middag nam de wind toe tot een draaierige NE 4-5 en dat vaart niet echt lekker met grote genua en de beruchte klotsgolven op het IJsselmeer, dus het laatste stuk tegen de wind op de motor naar de sluis gevaren.
De sluis was op Woensdagavond nog niet erg druk ( het was begin Hemelvaart-weekend) en er is daar sinds een paar jaar een "naviduct" ( het auto-verkeer gaat daar via een tunnel onder de sluizen door ) dus de lange wachttijden voor de brug zijn gelukkig voorbij.

Na de sluis met een kluitje jachten op de motor langs Enkhuizen op weg naar mijn favoriete anker-plekje bij het Zuiderzee-museum.

In de verte de karakteristieke "Drommedaris" ( voor insiders de "Drom") , een oude verdedigings toren in Enkhuizen. Ervoor een grote driemaster en diverse zeilende charter-schepen. Enkhuizen ziet er nog steeds uit zoals vroeger in de zeiltijd.

In de avond voor anker, het was niet de lekkerste zeiltocht, maar wel weer een mooi plekje om eens terug te komen na al die jaren.