Oversteek naar de UK

Dinsdag smorgens om 0530 de wekker en stortregen op het dek, ik heb er gelijk al geen zin meer in!

De kachel aangestoken, kopje koffie in bed zodat alles kan opwarmen en dan toch maar het zeilpak aan en losgegooid.
Intussen is het wat droger geworden en staat er om 0700 een rustig briesje op een zeer kalme zee.  De Old Vic loopt met de nieuwe fok en grootzeil tussen de 5.5 en 6 kn halve wind en de stuurautomaat kan het rustig aan.
Na een uur komt zelfs een bleek zonnetje door en schiet het met stroom mee erg hard op tussen de Belgische zandbanken voor de kust. 

rustig tochtje over zee

Het idee was de boot met de ZW stroom mee te laten verzetten naar het smallere deel van het Kanaal en met de kentering de scheepvaartroute haaks over te steken. Ik was echter veel sneller bij de oversteek en ben daar zeer ruimwinds haaks overgestoken.

Er zit een zeeschip op mijn railing!?

Bij erg goed zicht en weinig schepen ging het allemaal makkelijk........maar net toen ik uit de scheepvaartroute kwam in de buurt van de "Mid-Falls" ton stond de kajuitvloer (weer eens) onder water!!! Na een eerste bijna hartaanval (bijna zinken voelt midden op zee toch anders als vlak voor Willemstad) schoot me te binnen dat ik net daarvoor de nieuwe elektrische bilgepomp nog even had aangezet (om te kijken of er toevallig water in de bilge zat......)
Ik had de afvoer nu met een mooie zwanehals hoog onder het achterdek aangelegd, en dacht toen nog "die zal wel niet hevelen" ............Dat doet ie dus blijkbaar wel!! {#*>$~|\.
De nautische variant van Murphies Law: alles wat aan boord kapot kan gaan, gaat dat ook....op het meest onmogelijke moment.
Dus met dezelfde bilgepomp en veel dweilen de boel weer leeggepompt en daarna de slang losgehaald , boven de waterlijn gebonden en met een poetsdoek dichtgepropt. Voorlopig even geen elektrische bilgepomp......ik heb nog nooit zoveel water aan boord gehad als met deze " handige" voorziening.

Intussen was de kentering een feit....en was de wind naar het ZW aan het draaien. De laatste 15M naar Ramsgate moest ik hoog aan de wind en werd snel naar het NE weggezet richting het Thannet windmolenpark (het tweede windmolengebied dat ik ben tegengekomen in twee tochten op zee) .
Ik moest dus het laatste stuk kruisen tegen wind en stroom in. Omdat ook de wind nog grotendeels wegviel heb ik de motor maar bijgezet en de laatste 2uur motor-zeilend naar Ramsgate gevaren.

Engeland in zicht!

Om 1900 lag ik binnen en kwam er nog een mooie avondzon. Zeezeilen begint weer wat leuker te worden.